அந்தர(ங்க)த்தில் மழை

டாலிங் ஹாபரின் சில்லிட்ட படிக்கட்டில்

என் இதயத்தையும் அவளிருந்த குமிழியையும்

அன்று நான் உடைத்துக் கொண்ட பின்

என் மீது வந்தமர்ந்து,

இப்பொழுதும்  என்னோடு ஒட்டிக்
கொண்டிருக்கிறது  அந்த மாய வண்ணத்துப்பூச்சி - அன்றைய இரவின்
ஈரலிப்புடனும்  மாறாத அதே கதகதப்புடனும்.

உடை(ந் )த்ததற்குப் பதிலாக

மீண்டுமொரு குமிழி செதுக்குகிற போதெல்லாம்

தன் வண்ணங்களையெல்லாம் உதிர்த்து அதிலே  பூசியபடி

சத்தமில்லாமல் கேட்கிறது அந்த வண்ணத்துப் பூச்சி - அந்தப்

பெண்ணை என்னசெய்து விட்டேனென்று.

அந்த ஒரு வினவலில் துண்டு துண்டாய்ச் சிதறுகிறது

வண்ணம் பூசிய புதுக்குமிழி. 

செதுக்கிச் செதுக்கிக் களைத்துப் போனாலும் 

வாளாவிருக்க விடாமல் துரத்துகிறது வண்ணத்துப் பூச்சி.

வாலை ஆட்டாமல்,

சிறு முனகல் தானும் இல்லாமல்,

காதுகளைத்  தொங்கவிட்டு,

தலையைச் சரித்து,

துளைக்கும் மினுமினுத்த கண்களால் மட்டும் என்னைத் தொடர்கிறது

துரத்தினாலும் போகாத அவளது நாய்க்குட்டி.

ஒரு அதிகாலையில்

தேநீரின் துணையோடு - உனக்கு

உண்மையைச் சொல்லும் துணிவு எனக்கு வரும்வரை

பெய்ய விரும்பாமலும் 

பெய்யாமலிருக்க முடியாமலும்
அந்தரத்தில் தொங்குகிறது மழை.